Tweede vreselijke ontdekking! - 9 april

Nu zijn we terug in de guesthouse in Kpando. We hadden niet veel zin meer in het rondtrekken en zijn zo snel mogelijk  teruggekomen. Gisteren zijn we naar TNT geweest, maar daar hebben we niet heel veel kunnen doen. We wisten wel op voorhand dat het toetsen waren, maar toch hebben we besloten om naar de scholen te gaan om zoveel mogelijk te helpen. De leerkrachten vertelden ons ook dat we beter naar huis konden gaan aangezien er enkel toetsen worden gegeven maar toch willen we hierbij graag helpen en een kijkje nemen hoe dit hier in zijn werk gaat.

Vandaag waren we van plan om naar RC Boys te gaan maar deze ochtend hebben we de vreselijke ontdekking gedaan dat we nog maar eens bestolen zijn. We konden onze ogen niet geloven!! We waren nog steeds niet bekomen van het vorige vreselijke voorval en nu nog eens..

We hadden onze bagage die we niet meenamen op rondreis dus achtergelaten in het huis van de state officer van onze campus hier in Kpando. Zijn huis is slechts honderd meter van onze guesthouse gelegen. Hij verzekerde ons dat alles veilig achter slot en grendel gezet zou worden. Dit hebben we bij ons vertrek ook met eigen ogen kunnen zien. Toch is er op een nog steeds mysterieuze wijze iemand binnen geraakt. Alles was deze keer wel netjes teruggezet maar zelfs het codeslot van Jolien haar bagage hebben ze kunnen kraken. Opnieuw zijn er heel wat dingen gestolen van ons! Zo is Charlotte haar iPod, haar koptelefoon, haar GSM én dan ook nog eens geld kwijt! Debby haar radio is gepikt en dan zijn er ook nog een iPod en een iPhone verdwenen. Gelukkig hebben ze de labtops die mee in de bagage zaten niet gestolen. Vandaar dat we dus denken dat ze hoopten ongemerkt kleinere spullen te stelen die we niet zouden merken. Dit is dus al de tweede keer dat we dit meemaken op één week tijd en stilaan zijn we onze kop toch wat aan het laten hangen.

We zijn beiden wel blij dat  we oké zijn maar mentaal zitten we er toch wat door.

Rondtrekken langs de kust: avontuur verzekerd! - 1 april tem 7 april

Omdat het paasvakantie was, besloten we om een trotro (groot busje) te huren en naar de kust te trekken. We kregen ook bezoek van de mama (Elke) en de vriend (Nick) van Charlotte en vrienden van Nathalie. Samen hebben we dus met 9 een hele week rondgetrokken. We hebben prachtige dingen gezien! Ook wat mindere dingen zoals de slaverten en heel arme dorpjes waar we onze harten verloren. We hebben heel fijne dagen gehad tot het verschrikkelijke gebeurde..

We sliepen aan één van de mooie stranden waar het ongelofelijk was. We moesten eerst 2u rijden in't midden van de jungle om uiteindelijk uit te komen op het wonderlijke strand. Op 10min rijden was er een heel klein dorpje. De eerste avond op het ‘resort' was zo zalig dat we besloten om twee nachten te blijven. We sliepen met z’n allen in één grote family room, lekker gezellig samen. Na een goeie nacht stonden we om half zes op om rond 6u aan de kanotocht te beginnen in het kleine dorpje verderop. Er zouden krokodillen,apen etc. zitten dus we wilden dit heel graag doen. Helaas bleef het bij een kanotocht zonder alle dieren,die dus gewoonweg niet aanwezig waren. Iedereen was dus behoorlijk teleurgesteld.. Nadien hebben we de kanoman een lift gegeven naar het resort dat op 10min strandwandelen van onze resort lag. Diezelfde avond gingen we in datzelfde resort rustig eten en vervolgens terug naar onze kamer. Jolien kwam binnen en vond haar fototoestel niet meer. Ze had dit helemaal onderaan in haar rugzak verstopt samen met het geld van zichzelf en van Debby,en dit nog eens ingewikkeld in kleren. Natuurlijk wilde ze niet meteen panikeren en zocht ze overal tot zij merkte dat al haar spullen door elkaar lagen: alles was weg!! Al het geld,het geld van Jolien, Debby en Nick, de telefoon van Nick en dan ook nog eens 4 camera's. Er was dus ingebroken en ze hadden in Jolien en Nick hun zak gezeten. De anderen hun camera's lagen op de tafel. Totaal in paniek spurtte Jolien naar de bar waar de rest van onze groep zaten. De manager en de bewaker sprongen meteen recht en gingen overal zoeken,tevergeefs... Niemand meer te zien natuurlijk. Het was een heel lange avond.. We legden alle bedden naast elkaar zodat we dicht bij elkaar konden slapen. Onze trotrochauffeur was ondertussen in de trotro gevolgen en met gierende banden naar het dorpje (van het kanovaren) vertrokken, zonder dat we dit wisten. Daar heef hij serieus van zich laten horen, én dit met zijn geweer dat we hiervoor nog nooit hadden gezien. De bewaker heeft de hele nacht gewaakt maar veel hebben we niet geslapen.. De volgende ochtend wist de manager ons te vertellen dat ze met de chief (=burgemeester) van het dorp waren gaan praten en de chief had een 'announcement' gemaakt. De dieven kregen nog tijd tot de volgende ochtend 6u00 om de gestolen spullen terug te brengen en anders zouden  er 3 mogelijke straffen volgen:  ze zouden verbannen kunnen worden uit hun dorp of the walk of shame moeten doen of serieus worden afgeslagen. Ze wisten wie dit had gedaan maar het was een heel oude Afrikaanse stam met duidelijk veel tradities. 's Middags diezelfde dag waren er al 3 camera's terecht en gingen Jolien en Debby samen met onze chauffeur (we wilden hem er persé bij voor onze veiliheid) en nog 3 jongens naar het dorpje. En inderdaad: de drie camera's waren van Jolien, Charlotte en een vriend van Nathalie. We moesten op voorhand beloven dat we ons rustig moesten houden en onze camera's niet zouden aanraken. Dat laatste was enorm moeilijk want je ziet die camera’s daar voor je neus liggen en toch mocht je die niet aanraken, laat staan meenemen. De reden daarvoor was omdat de 'announcement' anders afgelopen zou zijn wat betekent dat ze alles mochten bijhouden. Nu denken jullie allemaal: gelle zijt zot,maakt dage daar weg zijt!! Wij zouden ook hetzelfde denken als we jullie waren en in België zaten. Wij dachten vooral : die Afrikanen zijn zot! Ze geloofden in voodoo en er ging vanalles gebeuren.. Wie had ooit gedacht dat wij in deze situatie zouden terechtkomen!!

Goed,we reden dus terug naar onze ‘resort’. Na een lange lange discussie besloten we om nog een nacht te blijven. Deze beslissing werd ook wat beïnvloedt doordat de manager zo overtuigd was dat we alles zouden terugzien. Terwijl we zelf eigenlijk de camera's wilden gaan terughalen en gewoon vertrekken. Maar ze hadden zoveel moeite voor ons gedaan én daar bovenop wisten ze wie het had gedaan dus ze gaven ons enorm veel hoop. Dan maar nog een nachtje blijven... Wanneer we rond 20u de kamer ingingen,merkte Charlotte plotseling dat er voetstappen op de muur stonden in de living en in hun kamer. Dat was het moment dat we ontdekten dat ze niet waren binnengekomen langs de deur maar een gat in het dak hadden gemaakt en zo waren binnengekomen. Naast ons huisje hadden ze de omheining gecrasht en een gat in het strooien dak gemaakt. Iedereen van ons begon serieus te flippen!! De kofi (onze chauffeur) was bij ons en deed vaak een toertje rond het huis. Daar ontdekten we dan dat de dikke muggennetten voor de ramen waren doorgesneden en zo konden ze de houten luiken opendoen om ons in't oog te houden.. Brr.. We hadden een crisis meeting: we wilden er niet meer blijven. Helaas hadden we geen keus: het was al 20u00 gepasseerd en moesten nog minstens 3u rijden in de pikkedonker om iets bewoond met een hotel te zoeken. We zaten met z'n allen een hele nacht samen en onze chauffeur bleef bij ons binnen en een bewaker buiten met het geweer van onze chauffeur. Ze hadden schrik dat de personen van de diefstal zo kwaad waren en voor ons zouden terugkomen. Verschrikkelijke nacht gehad, 's morgens enkel de 3 camera's gekregen en dan gewoon zo snel mogelijk vertrokken!! Het geld, de GSM en de vierde camera hebben we niet meer teruggezien. Resultaat: Debby is ongeveer zo’n 400 euro kwijt.. !

Het belangrijkste is wel dat we allemaal oké zijn en er met de schrik zijn afgekomen. Het had veel erger kunnen zijn! We hadden ook nooit gedacht iets terug te zien dus daar zijn we wel blij mee.

Nog maar eens staken! - 25 maart tem 29 maart

Ook deze week staakten de leerkrachten, heel teleurstellend!

Elke dag gingen we, met de nodige voorbereidingen, naar de scholen. Hopend op mentoren, directieleden of meer informatie! En elke dag hetzelfde liedje! Alle kinderen waren aanwezig, aan het lopen, spelen, vechten, in de bomen aan  klimmen … Naar huis gaan willen ze niet, want dan moeten ze beginnen werken ( we kunnen hen geen ongelijk geven …). Dan maar een beetje ‘speelpleinen’ spelen! Kat en muis, verstoppertje, pang pang, talloorke klop,de parachute, … De kinderen vinden het fantastisch en beginnen de spelletjes écht te kennen.

Omdat we niet beschikken over telefoonnummers van de scholen, konden we ook niemand bereiken. Gelukkig kwamen we de mentor van Charlotte tegen op de markt! Zij legde uit dat de leerkrachten al enkele jaren geen verhoging van hun loon hebben gehad. Ze zullen staken tot de regering daar iets aan doet! Maar ze geven zelf toe dat ze niet weten of de regering wel op de hoogte is van hun actie ... Het kan dus nog lang duren! Vorige week heeft het niet-onderwijzend personeel op de scholen (kookmoeti’s, onderhoudspersoneel, …) ook besloten om te staken.

Dit zorgt bij ons voor nog meer afkeer van de staking! De kinderen van de Special School, de school die ons het nauwst aan het hart ligt, zijn er bijna altijd allen aanwezig! De eerste week stuurden de leerkrachten nog wel de sleutel om ons binnen te laten, ze lachten ermee en zeiden dat wij vanaf nu maar de school moesten overnemen … Maar deze week was de school helemaal gesloten. De directeur was op vakantie ( ‘he is travelling’) en wij konden niet meer binnen in de school. Geen materiaal, veel kinderen … Mmmh, moeilijke situatie! Doordat de kookmoeti’s ook niet meer kookten voor de kinderen, hadden deze kinderen dus geen middageten meer! We probeerden ze altijd naar huis te sturen, in de hoop dat ze toch iets te eten zouden krijgen. Maar naar huis gaan, dat staat niet in hun woordenboek! Dus elke dag zaten deze kinderen op zelfstandige basis de school te kuisen … want borstels en ander kuisgerief, dat stond toevallig wel buiten!

Zelfs de examens van de middelbare scholen werden afgelast. Hier op Kpantec, zaten ze daar wel eventjes mee in de knoop…  Donderdag begon de vakantie voor de juniors (eerste graad secundair), nadat ze al hun examens hadden afgelegd. De leerkrachten wilden natuurlijk niet dat de examens werden ingehaald in ‘hun vakantie’, dus besloten ze maar snel om de examens te laten doorgaan … Dat was tegen de zin van de studenten, die dan prompt ook maar begonnen te staken! Een heel situatie in het begin van de week, maar nu is het al enkele dagen heel rustig op de campus: de examens zijn toch doorgegaan …

Volgende week is het het eerste deel van de paasvakantie. Van 1 tot en met 5 april sluiten de scholen hun deuren. De week daarna beginnen de toetsen in de lagere scholen, ik ben benieuwd of we dan iets kunnen betekenen!