Eilandje op het Volta meer - 23 februari

Zaterdag zijn we opnieuw gaan varen op het Volta meer maar deze keer was het zonder peddelen want we hadden een motorbootje!  Dit was natuurlijk met een reden want we gingen een eilandje bezoeken waar ook echt mensen op wonen. Eerst heeft het nog 2 uur geduurd vooraleer we op de boot zaten want blijkbaar was onze chauffeur plots spoorloos verdwenen. Gelukkig hebben we hem teruggevonden zodat we  eindelijk konden vertrekken.

Op de boot zelf was het gewoon echt genieten van het windje en het super mooie uitzicht! Op het eilandje aangekomen, hebben we eerst van Eche (tweelingbroer) een rondleiding gekregen en zijn  we langs de huisjes gewandeld. Nadien hebben we afkoeling gezocht in het meer. Het was een lekker weertje met een stralende zon en een open lucht, het water was niet te warm en niet te koud dus we konden er gewoon de hele dag door in blijven liggen. Dit hebben we alletwee dan ook gedaan. We hadden ons half op de stenen in het water gelegd om een mooi kleurtje te krijgen en een babbeltje te doen. Na een tijdje begon ons gezicht wat te branden dus besloten we om uit het water onder de boom te gaan zitten en ons nog eens in te smeren. (Of voor Debby de eerste keer want zij was dit gewoon ff vergeten) Toen zagen we al de eerste effecten van de zon: precies twee kreeften naast elkaar! :p) Besluit: geen zon meer voor ons!

Nadien begon het wat te waaien en besloot de chauffeur om terug te keren voor de veiligheid. Daarna zijn we dan bij Eche en Atsu thuis gaan eten. Hun zus had lekker gekookt voor ons: rijst met tomaatjes, ajuin en kip. Bijna hetzelfde als iedere dag maar de tomaatjes maakten het toch speciaal want dat hadden we nog niet gehad.

Voordat we terugkeerden naar de guesthouse, werden we uitgenodigd door de culture group. Zij gaven speciaal voor ons een dansoptreden. Deze groep bestaat uit jonge dansers en danseressen die rituele dansen uitvoeren terwijl ze begeleid worden door ritmestokken en djembes. Sommige dansen waren heel leuk om naar te zien en zeker de manier van hun lichaamsbewegingen. Dat konden we zeker niet nadoen. Omdat het al later werd en door onze verbrande huid werden we wel wat moe en hadde enkelen onder ons het moeilijk om de ogen open te houden. Gelukkig hadden we een zonnebril op zodat niemand er iets van merkte. J

Het was wel jammer dat het fototoestel van Jolien plat was waardoor we niet veel foto’s hebben kunnen trekken. Misschien wel een uitvlucht om nog eens terug te gaan! :p

Eerste stageweek - 18 tem 22 februari

Onze eerste week stage had eigenlijk 3 ‘hoogtepunten’ :

1.       Op dinsdag hadden we al een ‘day off’. Toen we op de school aankwamen,  merkten we dat alle ramen en deuren nog dicht waren. De directrice zat gelukkig wel nog steeds op haar vaste stoeltje onder een boom en wist ons het volgende te zeggen: “Oh, hadden we jullie niet gezegd dat het ‘Education Week’ was?”.  Tijdens de ‘Education Week’ vieren de Christelijke scholen ‘feest’. De kinderen trekken dan met stofvodden, borstels en emmers de straten in, zonder enige begeleiding. Een week lang lopen ze rond op straat en af en toe kuisen ze wat afval in de open riolen. Zelfs al vanaf de eerste kleuterklas doen ze gezellig mee! En de leerkrachten? Die gaan zelf hun inkopen doen en kijken niet op van een paar kleine kleuters die zonder begeleiding op straat lopen. In de namiddag keren ze terug richting de scholen om daar ook nog wat op te kuisen.

2.       De rest van de stageweek verliep heel vlot. We zijn eindelijk kunnen starten met ons project rond hoekenwerk op de Special School. Hier hebben we twee dagen gewerkt rond het thema ‘dieren’ in verschillende hoeken. Een luxe om met 3 (op donderdag zelfs met 4) leerkrachten op één hele kleine school les te geven. Differentiëren was hier zeker en vast aan de orde! Kinderen die niet kunnen schrijven wegens verkrampte vingers, doofstomme kinderen die niet kunnen zingen, … . We hebben hier wel echt een heel fijn gevoel over en we werden ook al uitgenodigd op een andere Special School om onze manier van werken ook aan hen over te dragen!

3.       Op donderdag vertrokken we voor de tweede dag in de week naar de Special School. Toen we op zoek gingen naar een taxi (omdat de school is afgelegen moeten we ons verplaatsen met de taxi), kwamen we een verward meisje van de Special School tegen. Haar naam is Celina. Celina ziet er normaal uit, maar heeft een zware mentale handicap. Mensen waren een beetje met haar aan het lachen… Ze had geen schoenen of fatsoenlijke kledij aan. Haar T-shirt was gescheurd en haar broek was al in geen maanden gewassen. Om over haar lijfgeurtje maar te zwijgen! We vonden het heel raar dat ze daar liep, zonder uniform, zonder ouders en wandelend in de andere richting van de school. Vandaar dat we haar bestookten met vragen. Celina spreekt geen Engels dus meer dan wat gelach haalden we er niet uit. Toen we iemand lieten vertalen in het Ewe, bleek dat ze van heel ver was komen wandelen … Het was eigenlijk heel zielig dus besloten we haar mee te nemen in onze taxi naar haar school. Onderweg n vroegen we ons af dat het eigenlijk onmogelijk was om Celina in zulke kledij naar school te brengen, welke gevolgen zou dat voor dat meisje betekenen. 1 ding stond vast: we konden haar absoluut niet achterlaten!!
Toen we uiteindelijk aankwamen op de school, kreeg ze enorm naar haar voeten en werd de   stok meteen bovengehaald. Wij werden wel meermaals bedankt omdat we ze hadden teruggevonden want op school waren ze ook al op de hoogte dat ze was weggelopen van thuis. Wij zaten er echt met tranen in onze ogen, dit konden we gewoon niet geloven! Celina ging zwaar gestraft worden vlak voor onze neus. Toen we toch een beetje subtiel tussenbeide kwamen, door te vragen waarom ze nu juist gestraft werd, stuurde ze haar heel boos naar huis om zich te wassen en in uniform terug te komen … Wij voelden ons heel schuldig en waren zwaar gedemotiveerd …  Omdat de andere kinderen hier niets aan konden doen, hebben we ons best gedaan om de lessen enthousiast te starten. Uiteindelijk verlieten we deze school met een zwaar hart, omdat we wisten dat er nog veel klappen gingen volgen nadat we weg zouden zijn…

Gelukkig bracht de namiddag een beetje afleiding! We vertrokken met de vier meisjes naar de Monkeys! Eerste reden we met de taxi een halfuur in de verkeerde richting, door Charlotte haar  fantastische richtinggevoel! Toen we er aangekomen waren, hoefden we niet ver te lopen: de apen kwamen naar het dorpje! We namen een banaan in de hand en de aapjes kwamen er meteen aan knabbelen. 

                                   

Toen we even zaten te bekomen van de drukke dag (meer dan twee dingen gedaan op één dag!) in Aku Sika, begon het zwaar te regenen, te donderen en te bliksemen! Ons plan om ons eindelijk te kunnen douchen in de regen, viel in het water … Maar toch: wij zijn heel content dat het heeft geregend! Zo lang dit maar niet teveel gebeurd, anders komt het Belgische gevoel wel heel dichtbij J

Leuk weetje: ’s Avonds zijn we beiden op kikkerzoektocht geweest in de wc. Er zit dus een kikkertje in de wc en telkens als we doorspoelen komt dit in de wc pot terecht en zie je dit altijd spartelen in het om terug naar boven te klauteren. Maar deze avond was de kikker ontsnapt uit de pot dus wilden we dit vangen om dat beestje eindelijk eens buiten te zetten. Tis nogal lastig om altijd naar die wc te gaan want stel da dee kikker plots tegen u gat zou springen, plezant is anders natuurlijk J Dus me twee potten gingen we die klus eventjes klaarspelen. Ja da was makkelijker gezegd dan gedaan. Debby had hem na meerdere pogingen eindelijk gevangen maar door de zotte  sprongeffecten en de meisjesgillen is de kikker er terug uitgesprongen en hebben we hem nimeer teruggevonden. Dan hebben we het maar opgegeven en zijn we in ons bed gekropen, twas dan ook ne vermoeiende emotionele dag geweest!