Deze week zijn we op onze enige en eerste week
observatiestage vertrokken. Zoals jullie al weten, staan we op drie
verschillende scholen. We hadden de scholen al bezocht, maar wie onze mentor
was en of ze wisten wat we kwamen doen? Groot vraagteken!
Dat werd vooral duidelijk op de eerste school: TNT. De
directeur wist van onze komst en was heel blij, maar we mochten zelf onze
mentor kiezen. Toen Charlotte een gokje waagde voor ‘primary 3’ , kreeg ze toch
maar ‘primary 2’ toegewezen. Debby koos voor primary 6. We staan allebei bij
een meester. We waren heel benieuwd maar ook een beetje bang, want in deze
school hadden we al veel stokslagen zien toedienen …
De lessen vielen helaas verschrikkelijk hard tegen! De leerkracht
noteert het onderwerp, vb. ‘wiskunde: optellen tot 10’ op bord, de leerlingen herhalen dit
10x. Daarna schrijft hij 3 oefeningen op bord die hij zelf oplost. Leerlingen
herhalen wat er op bord staat 10x. Daarna moeten ze de reeds gemaakte
oefeningen oplossen (overschrijven) in hun schrift … En als ze geluk hebben, krijgen ze er
zelfs 5 gratis en voor niets bovenop! Deze moeten ze dan wel zelf maken. Op dat
ogenblik verlaat de leerkracht vaak de klas en komt pas een uurtje later terug.
De leerkracht biedt ook op een heel andere manier een tekst aan. Hij schrijft eerst enkele sleutelwoorden op en nadien leest hij de hele tekst luidop. Vervolgens kregen de kinderen 10 minuten de tijd om de tekst individueel voor te bereiden. De leerkracht begon ondertussen de wiskunde schriften te verbeteren (logisch toch?). Na deze tien minuten werd er steeds per bank een leerling naar voren geroepen om de tekst voor te lezen. Daarbij moet je wel weten dat de kinderen vooraan rechtstaan met hun boek in de handen. De tekst werd dus ongeveer 10x gelezen. Fouten die werden gemaakt, werden niet verbeterd want de leerkracht was nog steeds aan het verbeteren. Na het lezen werden de boeken simpelweg gesloten en begon de volgende les, zonder enige nabespreking of inhoudsvragen..
Dat was dus voor beide van ons even slikken, wat is dit?!
Dinsdag gingen we naar R.C. Boys. Na deze voormiddag zijn er
al enkele traantjes gevloeid, want ook hier slaan ze duchtig met de stok.
Vooral in de kleuterschool worden de kinderen tot huilens toe geslagen. En
durven ze daarna nog te huilen? Meer stokslagen … In deze school staat Charlotte in P1 en
Debby in P2. Wat ons wel opviel, waren de kleine klassen. In de twee klassen
zijn er gemiddeld 16 leerlingen, als ze dan al naar school komen! Waar zijn de klassen van 50 leerlingen
gebleven?
Woensdag en donderdag gingen we naar Special School, de
school met alle soorten types door elkaar. Er zijn gemiddeld maar 8 kinderen
aanwezig en we staan hier met 3 stagiaires...
Op woensdag is er in het begin van de dag een
‘worship’, dat wil zeggen dat ze samen bidden en het volkslied zingen. Er werd ook door een
leerling voor ons gebeden en hij ging er volledig in op: ogen gesloten, handen
in de lucht, bijna in tranen, en roepen roepen roepen .. Net zoals in de film!
Toen we daarna de vertaling kregen (de leerlingen in deze school spreken namelijk geen Engels) waren
we heel touched: hij hoopte dat we geen last hadden van vreemde duivels, dat we
een goede gezondheid behouden, dat we welkom waren en dat hij hoopte dat we hen
veel gingen leren, … . =)We hebben deze dag slechts één lesje geobserveerd en voor de rest al
zelf de handen uit de mouwen gestoken: aanleren van het liedje ‘hoofd, schouders,
knie en teen’ en spelen van verschillende spelletjes om de motoriek te
verbeteren. Het lesgeven gaat hier enorm traag en daar moeten wij enorm hard
aan wennen: 1 lesje met vijf oefeningen op 3uur is geen uitzondering!
Donderdag gingen we opnieuw naar Special School. De
leerkrachten lieten ons weten dat het vanaf nu onze beurt was, zonder enige
voorbereiding of waarschuwing … Oeps! Even snel een leuke les in elkaar steken!
Het resultaat was fantastisch: de Engelse versie van ‘en de krokodil en de
oerangoetan, en de vogels in de lucht … ‘, aanleren van de verschillende
dieren, drama met dierengeluiden, … Onverwacht maar zeker een geslaagde dag voor ons!
Vrijdag gingen we terug naar R.C. Boys. De mentor van
Charlotte wist haar te vertellen dat ze naar huis ging, want ze moest dringend
naar haar 'hometown' op enkele uren rijden hier vandaan! Dat wou dus zeggen dat
zij de klas moest overnemen, zonder enige begeleiding. De leerkracht had 5
oefeningen op bord geschreven en dat moesten ze doen:
Oké, ik (Charlotte) was heel blij dat
ik eindelijk iets mocht doen en wou dit heel goed doen … Maar wat een ramp! De
kinderen kwamen niet meer in de klas na de speeltijd, ik moest ze dus één voor één
gaan zoeken en tegen dat ik terug in de klas kwam, waren ze allemaal weer
weggelopen. Ik kende hun namen niet en de kinderen verstaan geen Engels, wat het extra lastig maakte.
Het was echt een ramp en ik voelde mij er heel slecht door. De kinderen wisten
heel goed dat ze niet moesten luisteren, want ze kregen toch niet van de stok
door mij. Tot op een gegeven moment kwam de mentor van Debby naar mijn klas.
Ze begon er op elk kind te slaan, tot de helft van mijn klas aan het huilen was
… Enorm schrijnend allemaal en hierdoor kreeg ik een rotgevoel over de stage. Dit was dus weer een mindere dag.
