Eilandje op het Volta meer - 23 februari

Zaterdag zijn we opnieuw gaan varen op het Volta meer maar deze keer was het zonder peddelen want we hadden een motorbootje!  Dit was natuurlijk met een reden want we gingen een eilandje bezoeken waar ook echt mensen op wonen. Eerst heeft het nog 2 uur geduurd vooraleer we op de boot zaten want blijkbaar was onze chauffeur plots spoorloos verdwenen. Gelukkig hebben we hem teruggevonden zodat we  eindelijk konden vertrekken.

Op de boot zelf was het gewoon echt genieten van het windje en het super mooie uitzicht! Op het eilandje aangekomen, hebben we eerst van Eche (tweelingbroer) een rondleiding gekregen en zijn  we langs de huisjes gewandeld. Nadien hebben we afkoeling gezocht in het meer. Het was een lekker weertje met een stralende zon en een open lucht, het water was niet te warm en niet te koud dus we konden er gewoon de hele dag door in blijven liggen. Dit hebben we alletwee dan ook gedaan. We hadden ons half op de stenen in het water gelegd om een mooi kleurtje te krijgen en een babbeltje te doen. Na een tijdje begon ons gezicht wat te branden dus besloten we om uit het water onder de boom te gaan zitten en ons nog eens in te smeren. (Of voor Debby de eerste keer want zij was dit gewoon ff vergeten) Toen zagen we al de eerste effecten van de zon: precies twee kreeften naast elkaar! :p) Besluit: geen zon meer voor ons!

Nadien begon het wat te waaien en besloot de chauffeur om terug te keren voor de veiligheid. Daarna zijn we dan bij Eche en Atsu thuis gaan eten. Hun zus had lekker gekookt voor ons: rijst met tomaatjes, ajuin en kip. Bijna hetzelfde als iedere dag maar de tomaatjes maakten het toch speciaal want dat hadden we nog niet gehad.

Voordat we terugkeerden naar de guesthouse, werden we uitgenodigd door de culture group. Zij gaven speciaal voor ons een dansoptreden. Deze groep bestaat uit jonge dansers en danseressen die rituele dansen uitvoeren terwijl ze begeleid worden door ritmestokken en djembes. Sommige dansen waren heel leuk om naar te zien en zeker de manier van hun lichaamsbewegingen. Dat konden we zeker niet nadoen. Omdat het al later werd en door onze verbrande huid werden we wel wat moe en hadde enkelen onder ons het moeilijk om de ogen open te houden. Gelukkig hadden we een zonnebril op zodat niemand er iets van merkte. J

Het was wel jammer dat het fototoestel van Jolien plat was waardoor we niet veel foto’s hebben kunnen trekken. Misschien wel een uitvlucht om nog eens terug te gaan! :p