Eerste stageweek - 11 tem 15 februari

Deze week zijn we op onze enige en eerste week observatiestage vertrokken. Zoals jullie al weten, staan we op drie verschillende scholen. We hadden de scholen al bezocht, maar wie onze mentor was en of ze wisten wat we kwamen doen? Groot vraagteken!

Dat werd vooral duidelijk op de eerste school: TNT. De directeur wist van onze komst en was heel blij, maar we mochten zelf onze mentor kiezen. Toen Charlotte een gokje waagde voor ‘primary 3’ , kreeg ze toch maar ‘primary 2’ toegewezen. Debby koos voor primary 6. We staan allebei bij een meester. We waren heel benieuwd maar ook een beetje bang, want in deze school hadden we al veel stokslagen zien toedienen …

De lessen vielen helaas verschrikkelijk hard tegen! De leerkracht noteert het onderwerp, vb. ‘wiskunde: optellen tot 10’ op bord, de leerlingen herhalen dit 10x. Daarna schrijft hij 3 oefeningen op bord die hij zelf oplost. Leerlingen herhalen wat er op bord staat 10x. Daarna moeten ze de reeds gemaakte oefeningen oplossen (overschrijven) in hun schrift … En als ze geluk hebben, krijgen ze er zelfs 5 gratis en voor niets bovenop! Deze moeten ze dan wel zelf maken. Op dat ogenblik verlaat de leerkracht vaak de klas en komt pas een uurtje later terug.
De leerkracht biedt ook op een heel andere manier een tekst aan. Hij schrijft eerst enkele sleutelwoorden op en nadien leest hij de hele tekst luidop. Vervolgens kregen de kinderen 10 minuten de tijd om de tekst individueel voor te bereiden. De leerkracht begon ondertussen de wiskunde schriften te verbeteren (logisch toch?). Na deze tien minuten werd er steeds per bank een leerling naar voren geroepen om de tekst voor te lezen. Daarbij moet je wel weten dat de kinderen vooraan rechtstaan met hun boek in de handen. De tekst werd dus ongeveer 10x gelezen. Fouten die werden gemaakt, werden niet verbeterd want de leerkracht was nog steeds aan het verbeteren. Na het lezen werden de boeken simpelweg gesloten en begon de volgende les, zonder enige nabespreking of inhoudsvragen..
Dat was dus voor beide van ons even slikken, wat is dit?!

Dinsdag gingen we naar R.C. Boys. Na deze voormiddag zijn er al enkele traantjes gevloeid, want ook hier slaan ze duchtig met de stok. Vooral in de kleuterschool worden de kinderen tot huilens toe geslagen. En durven ze daarna nog te huilen? Meer stokslagen … In deze school staat Charlotte in P1 en Debby in P2. Wat ons wel opviel, waren de kleine klassen. In de twee klassen zijn er gemiddeld 16 leerlingen, als ze dan al naar school komen! Waar zijn de klassen van 50 leerlingen gebleven?

Woensdag en donderdag gingen we naar Special School, de school met alle soorten types door elkaar. Er zijn gemiddeld maar 8 kinderen aanwezig en we staan hier met 3 stagiaires...
Op woensdag is er in het begin van de dag een ‘worship’, dat wil zeggen dat ze samen bidden en het volkslied zingen. Er werd ook door een leerling voor ons gebeden en hij ging er volledig in op: ogen gesloten, handen in de lucht, bijna in tranen, en roepen roepen roepen .. Net zoals in de film! Toen we daarna de vertaling kregen (de leerlingen in deze school spreken namelijk geen Engels) waren we heel touched: hij hoopte dat we geen last hadden van vreemde duivels, dat we een goede gezondheid behouden, dat we welkom waren en dat hij hoopte dat we hen veel gingen leren, … . =)We hebben deze dag slechts één lesje geobserveerd en voor de rest al zelf de handen uit de mouwen gestoken: aanleren van het liedje ‘hoofd, schouders, knie en teen’ en spelen van verschillende spelletjes om de motoriek te verbeteren. Het lesgeven gaat hier enorm traag en daar moeten wij enorm hard aan wennen: 1 lesje met vijf oefeningen op 3uur is geen uitzondering!

Donderdag gingen we opnieuw naar Special School. De leerkrachten lieten ons weten dat het vanaf nu onze beurt was, zonder enige voorbereiding of waarschuwing … Oeps! Even snel een leuke les in elkaar steken! Het resultaat was fantastisch: de Engelse versie van ‘en de krokodil en de oerangoetan, en de vogels in de lucht … ‘, aanleren van de verschillende dieren, drama met dierengeluiden, … Onverwacht maar zeker een geslaagde dag voor ons!

Vrijdag gingen we terug naar R.C. Boys. De mentor van Charlotte wist haar te vertellen dat ze naar huis ging, want ze moest dringend naar haar 'hometown' op enkele uren rijden hier vandaan! Dat wou dus zeggen dat zij de klas moest overnemen, zonder enige begeleiding. De leerkracht had 5 oefeningen op bord geschreven en dat moesten ze doen:
Oké, ik (Charlotte) was heel blij dat ik eindelijk iets mocht doen en wou dit heel goed doen … Maar wat een ramp! De kinderen kwamen niet meer in de klas na de speeltijd, ik moest ze dus één voor één gaan zoeken en tegen dat ik terug in de klas kwam, waren ze allemaal weer weggelopen. Ik kende hun namen niet en de kinderen verstaan geen Engels, wat het extra lastig maakte. Het was echt een ramp en ik voelde mij er heel slecht door. De kinderen wisten heel goed dat ze niet moesten luisteren, want ze kregen toch niet van de stok door mij. Tot op een gegeven moment kwam de mentor van Debby naar mijn klas. Ze begon er op elk kind te slaan, tot de helft van mijn klas aan het huilen was … Enorm schrijnend allemaal en hierdoor kreeg ik een rotgevoel over de stage. Dit was dus weer een mindere dag.